Inmiddels doorweekt, enigszins verontwaardigd door de houding van die Monsieur in de taxi maar trots that we made it, dwaalden we door de ondergrondse gangen van de RER(da’s de Fransche NS) …op zoek naar de trein die ons weg van Parijs zou voeren, een half uur weg om exact te zijn, maar ja…wélke trein was het he. Geloof me, de METRO is een eitje, maar die RER…c’est très vague! Zou het aan het tijdstip gelegen hebben? Neuh, het was immer pas 22.30 uur, zou het aan het weer gelegen hebben? Inmiddels stonden we weer soort van drogig te zijn dus neuh, dat kon het niet zijn. Zou het “de drank”zijn geweest? Nou klinkt dat natuurlijk alsof we ons hebben lopen bezatten en dat is natuurlijk NIET zo, verdeelt over de dag genoten wij van twee roséetjes, een Mojito en een glas Champagne….hm….ik als “1xperjaardrinkert”…..kletste wel wat meer, giechelde om alles(ook om de natte rug van mn reisgenoot) maar echt beneveld, nope….geen sprake van! Dus waarom we van blijdschap bijna die jonge man op zn koffer sprongen toen hij vriendelijk aan ons vroeg waar we naar toe wilden(waarschijnlijk sprak er WANHOOP uit ons gezicht?).

AL met al…..sprongen we in de juiste trein, met jongeman, die we met argusogen in de gaten hielden want hij eruit=wij eruit! Geloof ook dat ik ‘m de oren volgetoeterd heb, maar vergeef me…..hij was engels….kon EINDELIJK ook eens wat zeggen :P!

Waarom hij ons sterkte wenste met het vinden van een taxi verbaasde ons, want WIJ kregen immers van de hotelier een kaartje de son ami, die was taxibedrijfmeneer en héle goede voegde hij eraan toe dus voor ons was het duidelijk! BELLEN…..en nog eens bellen……diep zuchten…en weer bellen…..waarom zo vaak? Die Ami nam niet op!
Voordat we in paniek konden raken gleed er een zwarte TAXI voor onze voeten tot stilstand….raampje zoefde open en twee jongemannen van exotische herkomst vroegen ons waarom we stonden te zwaaien…uhm…nouhou….TAXI misschien?!??!?!?!
Na vermanend gesproken te hebben dat er na 23.00 uur GEEN taxi’s meer gaan in dorpje ver weg van Parijs en dat ZIJN tijd er EIGENLIJK op zat maar dat hij voor ONS..twee “van die” dames wel een uitzondering wilde maken propten wij ons snel op de achterbank.

Alarmbellen?? Ja hoor…genoeg……maar ja…we negeerden gewoon alle autoonderdelen die achterin op de vloer lagen waardoor we onze voeten bijna in de nek moesten leggen en de spookbeelden die we kregen bij het zien van dat nonchalant op de achterbank geworpen jasje kregen(wij kijken WAY TOO MUCH NCIS) kletsten en giechelden we ook maar weg!(er kan toch zomaar een revolver uit zo’n jasje vallen hoor;)).

De meter van de taxi ging niet aan…..uhm….dat vonden wij vreemd ja….maar ja…..tot dan toe was ALLES vreemd dus dat stukje raar kon er nog wel bij leek ons….WIJ WILDEN SLAPEN!
Anyway…die monsieurs brachten ons voor een SCHAPPELIJKE prijs naar ons hotel(ik heb nog net niet de grond gekust bij het uitstappen) so we did it again!
*diepe zucht*….eindelijk naar bed……toch???

Met een brede zelfingenomen grijns liepen we naar de receptie om de sleutel te halen,…….dat was het plan…..de afgesloten deur hield ons tegen….het feit dat het licht uit was verklaarde ook wel dat de deur op slot was maar uhm……onze sleutel lag daarbinnen…….
Ineens wisten we waarom die dame achter de receptie iets mompelde over 23.00 uur toen we die ochtend het pand verlieten…wij trokken onze schouders op want hee…dit was een hotel…geen jeugdherberg toch? Dus wij negeerden OOK de avondklok blijkbaar!

Gelukkig blijven wij altijd kalm en redelijk nadenkend…lazen een briefke dat er hing….als je een boeking had en de receptie was dicht belde je gewoon aan bij Nr 4 en alles zou goed komen. Dat dat alleen voor NIEUWE gasten was…ja hee…….zeg zelf dat is FLAUW! Dus de hotelier al in zijn nachtgewaad…..schoot in zn sneakers(NOT a pretty picture) en zuchtend en kreunend en mompelend haalde hij onze sleutel! SEE……….als je maar vriendelijk blijft (EN HEULS VEEL MOED houdt) komt het allemaal goed!
Dag 2 kwam ook hiermee tot een goed eind…..one more to come!!

J’adore Paris!!!