ik laat de foto wat kleiner, lijkt het minder erg

Goedemorgen maandag, welkom in mijn nieuwe week! Ze zeggen dat je heel lelijk kunt gaan doen maandag, maar daar wordt ik niet warm of koud van hoor, bring it on, ik daag je uit!…….

Nadat ik deze morgen vaderlief heb uitgewenkt als hij met de auto richting zijn werk in het Duitsche vertrekt, ik de meiden richting bus heb gestuurd kan ik aan de slag, voorbereidende werkzaamheden want mama gaat op de fiets. Mama kan ook met de bus gaan maar ivm met werkzaamheden nabij het station kan de bus daar niet stoppen en zal dus om moeten rijden met als gevolg dat mama dan een half uurtje moet lopen naar haar werk. Op de fiets is het ook een half uurtje dus lood om oud ijzer. Jasje aan, dasje om, wanten aan en “we”kunnen.

Het viel eigenlijk alles mee, de kou, de wegen……..de drukte in het verkeer…uhm..verkeer…..géén verkeer…nah ja..nauwelijks dan. Niks blauws gezien…..wit wel, veuls wit, heel hard veuls wit, heel hard veuls prikkend wit. Dus….gratis peeling en hoogrood, maar nog steeds niks blauw.

Terugweg fluitend natuurlijk, want de sneeuw is gestopt, dus als ik mét sneeuw kan, is zonder sneeuw een eitje(ook wit :p). Na een tussenstop bij supermarkt als een malle naar huis, lekker warm en voldaan uit mn witte pak, althans….zo is planning. Het feit dat mn telefoon erg hardnekking blijft piepen deed daar niks aan af, ik ga naar huis!….naar huis…alwaar ik binnen drie minuten een bammetje kaas naar binnen sta te proppen want de berichtenkannonade blijkt van meisje 1 te zijn, ze blijkt te weinig geld mee te hebben om ook de terugweg van school naar huis te kunnen bekostigen en wil eigenlijk toch wel naar huis. Omdat we geen andere opties hebben besluit ik dus om mn bloedje dan maar op de fiets te gaan halen, met het pontje de Maas over, half uurke fietsen en dan samen weer naar huis. Twee stappen van het pontje af en jawel….weer dat gepiep uit mn jaszak…..meisje 1…ze heeft haar vriendin gevonden en daar had ze nog geld van tegoed dus voilá….geld genoeg om met de bus te komen. Uhm……

Oké, meedenkend als ze is, besluit ze dan maar de bus naar het dorp te pakken waar ik inmiddels ben…op mn fiets…..want dan ben ik niet helemaal voor niks gekomen.(je zou haar zoenen toch? ;)). Ik posteer me met fiets op de stoep aan de Rijksweg van het overbuurdorp, in afwachting van dé bus. *piep*….hm hm…meisje 1….dat ze de bus gemist hebben maar dat volgende over 2 minuutjes “al” zal komen, dus ik moet nog even wachten…ze vraagt nog wel even of ik dat wel wil doen…tuurlijk, ik sta toch al vastgevroren!!!! Ene Murphy had een Law toch?…..hm hm…die twee minuten werden en 15 want de bus had vertraging….kan gebeuren toch? Mij hoor je niet klagen hoor…maar als die bus niet opschiet hoor je helemáál niks meer van me!!!! Het zweet van voorheen begint ernstig af te koelen op mn rug…anway…….ik kort even in ;)…de bus kwam, de dame sprong achterop, klaagde na drie minuten over koude tenen…*kuch* ……

Goed, we zijn inmiddels bijna twee uur thuis….de kleur komt weer terug in mn gezicht, de tenen vertonen weer enig teken van leven en meisje 1 heeft weer een grote mond ;)…life goes on!

Ga ik nú op zoek naar een SNOWproof mascara …eerst die pandalook afwassen!!!!(ook niet blauw!!!)

liefs

     Lynda       

ps: ik nog steeds hartje sneeuw hoor, laat maar vallen!!!