Ik ga niet zingen, dat kan Wim Sonnevelt stukken beter dan ik, alhoewel het effect gelijk zal zijn…tranen met tuiten..*kuch*;)(om verschillende redenen, dat dan weer wel), maar goed…”’t durp”dus. Een beetje gekscherend  heb ik het altijd over ons DURP, want nee…groot is het niet. In het weekend rijdt de bus maar eens per uur en na een bepaalde tijd moet je zelfs de belbus reserveren…een uur voordat je blieft te vertrekken. Zo’n DURP dus. Waar alles tijdens de kermis gesloten is, waar mensen vrije dagen opnemen om kermis te vieren, en daags na de kermis niet aanspreekbaar zijn, zo’n DURP dus. Waar altijd wel iemand van familie heeft die iemand kent met een zus van een vriend die daarmee heeft gewerkt en die een oud collega heeft die misschien weleens naast je zou kunnen wonen….zo’n DURP dus. Ik hoef niet door te gaan, u kent ze wel, die durpen…;)…want alle gekheid op een stokje, en alle TEGENS die we aan zo’n DURP verbinden….vandaag HET grote voordeel van zo’n DURP….

 Moet gezegd…het is er ook wel érg mooi! vandaag besloten we samen eens een heerlijke ochtendwandeling te ondernemen, de dames bleven thuis want hoe suf is dat….op zondagochtend met je pa en ma mee “gezellig”een stukje lopen;).
Niet erg, want geen gekrijs om vliegend of kruipend leven, geen gezucht om alles wat alleen maar in de verte lijkt op brandnetels…enzo..;) (u snapt, zo erg zijn mijn kinderen niet, ik dik het net even wat aan, maar lopen zonder einddoel…nee….daar zien ze de lol nog niet van in;))

Maar onze wandeling dus, voerde door het Sleutelbergbos ( u allen wel bekend:D) en heeft ons een overtuigend stukje práchtige natuur laten zien. En zoals jullie aan de dieren kunnen zien (verbaasd en veilig in een groep bijelkaar net zo lang blijven kijken tot we helemaal uit het zicht waren) komen er niet zo gek vaak mensen aan deze kant van het hek voorbij!
Doet u mij zo’n lapje grond, en ik zou het ook volzetten met viervoeters van welk soort dan ook! Práchtig! Eerlijk is eerlijk…dus misschien toch een stukje zingen….”soms lijkt het net een ansichtkaart…”.

Ik was even druk, viel het op? Zo was er dus de laatste schooldagen, het afscheid van de basisschool, het besluit tóch op zomervakantie te gaan én een spontaan bezoek aan de Floriade, gesitueerd in onze achtertuin dus het zou bijna raar zijn als je er niet naar toe zou gaan he;).
De foto’s van de Floriade zal ik de komende dagen met jullie delen, mochten er nog mensen zijn die erover denken om te gaan, mss kan ik je overtuigen of mss juist niet;).

1 juli, zondagavond, bijna half acht…wat doe ik hier nog? Ik moet strijken! En mn lesje fonetisch arabisch op mn mp4 zetten…je wil niet met je mond vol tanden staan op vakantie he;)

Fijne avond!