en dan vallen de bladeren, eerst een enkeling, en dan met de bosjes tegelijk.

De dag dat de boom gesnoeid wordt is altijd het begin van “het winterseizoen”. Ik vind hem zo ook heeeel mooi, stoer, gekortwiekt, van alle ballast ontdaan en toe aan rust. Rust om straks over een paar maanden weer te beginnen aan de nieuwe groei, en bloei….geeft je te denken he, althans mij wel;)….hoe mooi het toch is dat je helemaal meeloopt met de natuur….hoe hij bloeit, groeit en zichzelf “afbreekt”…..opruimt, op weg naar weer een nieuwe ronde.

Zo mooi, en symbolisch. Maar goed….om mezelf niet te verliezen in melancholisch gebazel;)…..

werken, presteren, zoeken, wensen, streven, groeien, bloeien, buigen, blij zijn, verrast zijn, verdrietig zijn, teleurgesteld, boos…….laten we het even gekscherend de “malle molen”van het leven noemen;), met als rustpuntje de tradities waar we met z’n allen zo graag aan vasthouden.

and I LOVE it!:)

Tradities geven een fijn gevoel, een vertrouwd gevoel, een veilig gevoel, een soort basis van waaruit we steeds weer verder kunnen.

Onze Groepsknuffel van vorig jaar was zó leuk, gaf zóveel warmte overal, maakte mensen zó blij, het was een soort perfecte wereld, maar dan heeeeeeeeeeeel klein! De boodschap was natuurlijk(want leeghoofd of niet, een boodschap zat er wel achter;)) LIEF zijn voor elkaar….voor WIE dan ook!

Want dát was het meest spannende van het geheel, je wist niet naar wie je knuffel zou gaan, daar had je niks aan te willen! En DAT was leuk, lief zijn voor wie dan ook, ongeacht afkomst, geloof, rijkdom, status, ect.

En DAT stuk houden we erin!

Hoe gaaf is het dat ik al drie aanmeldingen per mail kreeg terwijl we nog niet eens begonnen zijn!! (dames TOP!!! *SMAK*)

Het stukje “Goed doel”komt er dit jaar bij. Daar zullen de meningen over verschillen: “wat is de zin, druppel op de gloeiende plaat, ver van mn bed show”…..maar na de Super Herfst Give Away en met de op handen zijnde Groepsknuffel voor de boeg geeft het óók voldoening eens iets BELANGRIJKS te mogen doen! Belangrijk ja…het meiske Alexandra woont in Roemenië, is 9 jaar en woont in een pleeggezin. Helaas heeft Alexandra een glaucoom en wordt ze door de artsen niet geholpen omdat dit alleen bij ouderen behandeld wordt. Hun advies aan de pleegouders was: “leer haar breien dan kan ze later in haar onderhoud voorzien”……

*stil*

Ik hoef niet uit te leggen dat ik dáár met mn verstand(gezond of niet) niet bij kon he, dat ik als moeder perplex stond, als nederlandse(met een goede ziektekostenverzekering) daar stil van werd….HEEL stil…en DAT, past natuurlijk niet…..ik kan niet alleen stil zijn en me omdraaien en mn schouders ophalen….kan niet…sorry…mission impossible;).

Dus. Ik waag me op glad ijs, maar heb alle geloof en vertrouwen in jullie.

Stelde ik vorig jaar voor de jaarlijks terugkerende aktie van het Glazen Huis te steunen, hoop ik dat jullie het na het voorgaande verhaal niet erg vinden als ik het over een ander boegje wil gooien, nah ja ander…een ander doel.

Daar waar gansch het land zich binnenste buiten keert om het Glazen Huis groter en en groter te laten worden(en begrijp me niet verkeerd..>CHAPEAU voor ons;)), is dit grietje van 9 al geholpen met  bv 500 euro!

Er is namelijk wél een mogelijkheid om haar te helpen, en dat is een privékliniek in Roemenië….alleen op de rekening zal 720 euro staan! Veel geld, maar voor een jong mens, met nog een heeeeel lang leven voor zich, zooooooo belangrijk! Nou heb ik vernomen dat er al 500 euro bijeen gebracht is(ook door lezers van mijn blog, Diana’s blog en die van de Stichting ( een stichting die overigens opgericht is door een gezin in nederland, een gezin zoals welk van ons eigen gezinnen dan ook), maar niet alleen de operatie moet bekostigd worden, ook nazorg en reiskosten tikken aan.

Dus – want ik neig naar een heeeeeeeele lange blog dit keer- de Groepsknuffel komt er, en de opzet zal gelijk zijn: je mailt mij dat je meedoet(MET adres svp), ik verzamel tot 1 december alle inzendigen en ga adressen verdelen…tot zover idem aan 2010…..ook wil ik jullie weer op het hart drukken….hou het leuk, maak het zelf, het hoeft niet groot, probeer het te versturen in een envelop(ook om mensen niet in verlegenheid te brengen). Was je bv van plan een pakketje te versturen? Maak er een brievenbuszending van en doneer de rest van de bespaarde verzendkosten aan Alexandra.

Oke, hier komt ie..het hoge woord……*schuiftophaarstoel*….iedereen die mee wil doen, zegt in de deelnamemail een bedrag toe, krijgt van mij een banknummer, en we gaan er dan ook vanuit dat het overgemaakt wordt(ik ga niemand manen of openlijk aanspreken op het wel zeggen maar niet doen), aan het einde van de inschrijvingsperiode kunnen we achter de schermen dus al wat bedragen bijeen tellen en een tussenstand bekend maken.

de “knuffels”worden net als vorig jaar in de week voor kerst verzonden, geopend en in een blog getoond(vorig jaar zijn niet alle ontvangsten bij de afzender teruggekoppeld en dat vind ik jammer, iedereen doet zijn best).

Op 24 december zullen we het eindbedrag bekendmaken en ook zal dan dus blijken of Alexandra begin 2012 geopereerd kan worden!

HOE COOL IS DAT?

Een heel verhaal, waar misschien vragen over zijn, mail me gerust

Ik ga geen minimale inleg vaststellen(geef wat je missen kan) en natuurlijk OOK geen maximale…*kuch*….alles zal vertrouwelijk behandeld worden en er zullen geen namen en bedragen naar buiten gebracht worden.

Kort?

Doe je mee? Mail mij met je adres en je donatie, ik mail je een banknummer door en in de eerste week van december krijg je van mij het adres van de persoon aan wie je jouw knuffel mag verzenden(versturen mag meteen, OPENMAKEN in de week voor kerst!!!!).

Capice? Mooi……

Let’s join in and make this happen!

Namens “de stichting”*, Diana(aka de Rat) en mijzelf…..uhm…*SMAK*…weet ik zéker!!!;)

In een van mn volgende blogs zal ik de namen van de mensen achter de stichting ook een keer noemen want alleen DE STICHTING is ook zo onpersoonlijk he, en dat is nou juist wat wij NIET willen zijn….onpersoonlijk en afstandelijk!

*high five*