Vervelen doe ik me zelden(of nooit) en ik zie altijd wel de mogelijkheid iets “even” tussendoor te doen! Nee zeggen is ook alweer zoiets dat ik zelden zeg, en hoewel wijze lessen genoeg gehad….stuit je dan toch weer op zo’n dag dat je denkt : “NU EVEN NIET”! Hoe je ook duwt en trekt….het gaat niet lukken, deze dag gaat geen succes worden, hoe graag je dat ook zou willen (want waar een wil is is immers een weg toch?)…en willen…dat doe ik altijd wel…willen…zoveel……even….allemaal….enzo.
Maar vandaag…..dus even niet, althans…”het” gaat gewoon niet, het rothumeur inmiddels gepasseerd accepteer ik maar dat het is wat het is…..en het is dus even “niks”:).
Morgen weer een dag toch? Zal je zien…dan weer wel;)!